Tevreden over mezelf, zelfs met een zak om mijn voet

21 november 2019 - Vorige week liep ik met mijn man en schoonouders in de dierentuin. Doordeweekse dag, geen vakantie, dus lekker rustig. Top idee! Ze gaven voor alle dagen regen behalve voor die dag, dus dat kwam mooi uit. Wat gebeurde er die dag: het regende uiteraard, maar dat mocht de pret niet drukken. Totdat er een gat in de zool van mijn schoen bleek te zitten en mijn voet zwom in een doorweekte sok. 

Beetje jammer, maar ik ben niet voor één gat te vangen. In het restaurant waar we wat zaten te eten, heb ik mijn schoen uitgedaan en mijn sok laten drogen. Gelukkig hadden ze hier ook een plastic zakje wat ik om mijn droge sok kon doen en voilà: water kwam nog wel in mijn schoen, maar niet meer in mijn sok. Dat ik er vervolgens de rest van de dag een beetje vreemd uitzag met die plastic zak die uit mijn schoen stak, kon me werkelijk niks schelen. Mijn voet was droog, daar ging het om.  

Ik ben oprecht heel blij dat ik me niet veel aantrek van wat anderen van mij vinden op zo’n moment. Sowieso trek ik me niet zo veel aan van wat anderen van mijn uiterlijk vinden. Ik heb geen maatje 36, heb ik nooit gehad en zal ik nooit hebben. Een merk draag ik niet omdat het in de mode is, maar omdat ik me er prettig bij voel. En als ik iets draag wat een ander niet mooi vindt, dan kijken ze maar lekker de andere kant op. 

Dat wil niet zeggen dat ik mijn uiterlijk niet belangrijk vind, in tegendeel. Ik vind het heel belangrijk om er verzorgd uit te zien, om aandacht aan mijn kleding, haar, sieraden etc. te besteden. Met je uiterlijk communiceer je ook, dus ik vind het enorm belangrijk. Er goed uitzien geeft me zelfvertrouwen en omgekeerd zorgt er niet goed uit zien, voor onzekerheid.  

Voor mij is de kern van ‘er goed uit zien’ echter wel dat het bij mij moet passen. Ik bepaal hoe ik eruitzie en wat ik wil uitstralen. Dat laat ik niet bepalen door wat de maatschappij mij oplegt. Ik ga mijn rondingen niet verbergen omdat ze niet in het modeplaatje passen. Ik ga ook niet dat ene merk schoenen kopen omdat ze hip zijn, maar alleen omdat ik ze mooi vind (ik heb wel drastisch nieuwe schoenen nodig overigens, maar dat ter zijde).

Ik ben wie ik ben, inclusief een dikkere kont dan gemiddeld en plastic zak om mijn voet als het moet. En als ik zeg dat ik een dikkere kont dan gemiddeld heb, dan zeg ik dat dus niet omdat ik negatief over mezelf ben of heel verdrietig ben om mijn uiterlijk. Het is gewoon een feit. Als ik iets dergelijks zeg, denken veel mensen dat ik dit zeg omdat ik ‘er mee zit’. Dat doe ik dus niet! Natuurlijk mogen er een paar kilo’s af, maar ach wie heeft dat niet?

Ben ik altijd zeker over mijn uiterlijk? Oh nee, ik zou willen dat dit waar is, maar ik ben wel tevreden met mezelf. Door mijn eigen richting te bepalen in hoe ik eruitzie, zorg ik dat ik me lekker in mijn vel voel. 

Zou jij die plastic zak om je voet gedaan hebben?

-              Zeker niet! Ik blijf liever met een natte voet lopen

-              Zeker niet! Ik heb een veel betere oplossing (deze hoor ik dan natuurlijk graag)

-              Zeker wel! Ik ga niet met een natte voet lopen

-              Ik weet het niet… 

Oh enne, goede tips voor leuke schoenen zijn altijd welkom!

info@vankiezelnaarkei.nl

Femke van Raam opmerking
Netwerken is 'net werken'

15 november 2019 - Netwerken vind ik echt heel leuk om te doen. Mensen vertellen over datgene wat ik vol passie doe en ook nog mooie verhalen terugkrijgen, voelt als een cadeautje. Zeker als ik kan netwerken tijdens een netwerkborrel / bijeenkomst, want dan is het gewoon voor iedereen duidelijk wat je komt doen.

Gisteren was ik bij zo’n netwerkbijeenkomst. Ik kende daar werkelijk niemand, behalve één van de dames in de bediening en de eigenaar van de locatie. Voor veel mensen zou dat een drempel zijn, ik zie dat meer als een avond vol kansen! Een ruimte vol mensen die mijn bedrijf nog niet kennen en ik dat van hen niet. Wie weet wat dat kan opleveren. 

Het mooie van zo’n bijeenkomst is dat je praat met allemaal mensen die gepassioneerd over hun werk vertellen. Dus zelfs als ik niemand ontmoet met wie ik potentieel zaken zou kunnen doen, dan is er altijd wel iemand die mij inspireert. Dat is ook winst. 

Wat ik ook altijd heerlijk vind aan zo’n bijeenkomst is dat je prima tegen iemand kunt zeggen: dankjewel voor het leuke gesprek, ik ga nu door naar de volgende. Iedereen snapt dat, want je bent daar immers niet om de hele avond met maar één persoon te praten. Ten minste, dat is niet mijn insteek. Dan ga ik namelijk liever naar de kroeg met vrienden. 

Voordat ik van huis vertrok, heb ik natuurlijk gecheckt of ik mijn visitekaartjes bij me had. Deze geven altijd stof tot gesprek. Mijn kaartjes hebben verschillende kleuren en dat intrigeert mensen. Ze willen weten waarom dat zo is en dit geeft mij dan weer gelegenheid om meer over mijn bedrijf vertellen. 
Opvallend was dat tijdens deze avond veel mensen hun visitekaartjes vergeten waren, dat intrigeert mij dan weer. Want pas geleden kwam ik de slogan tegen: als ze je niet kennen, kunnen ze je niet kiezen. Ik heb echt niet alle namen onthouden van de mensen met wie ik gisteren gesproken heb, maar degene van wie ik een kaartje heb gekregen (of met wie ik direct gelinkt heb op LinkedIn) die onthoud ik wel. 

Een netwerkbijeenkomst is iets waar je altijd iets uit kunt halen, zo lang je jezelf daar maar voor open stelt en je weet wat je tijdens de bijeenkomst wilt bereiken. Netwerken is namelijk wel echt ‘net werken’. Je staat daar niet omdat je toch niks anders te doen had die avond, maar omdat je er iets uit wilt halen. Je staat daar voor business, benader het dan dus ook op die manier. Als je het spel van netwerken een beetje door hebt, maakt het je een rijker mens en je bedrijf sterker. 

Ik ben benieuwd hoe jij tegen netwerken aankijkt. Vind je netwerken:
- Overbodig en saai
- Spannend of eng
- Leuk en waardevol
Ik ben benieuwd naar jouw reactie!

fullsizeoutput_2496.jpeg
Femke van Raam opmerking
Ondernemen, stap voor stap

7 november 2019 - Ondernemen is leuk, maar zeker niet altijd makkelijk. Al ruim 12 jaar ben ik ondernemer. Geloof me als ik zeg dat ik alle vele kanten van het ondernemerschap heb meegemaakt. Het gevoel van in het diepe springen zonder echt te weten wat daar is, de onzekerheid, de euforie van succes, het harde werken, de vooroordelen van anderen, de trots, de keiharde afrekening, de vrijheid, de teleurstelling, de verrassingen, het vallen en opstaan, het hoort er allemaal bij. 

Na al die tijd kan ik zeggen dat ik er nog keer op keer van leer. Zo ook deze week.

Afgelopen weekend had ik een heel interessant gesprek met een man die bij mij in de winkel kwam (want naast Van Kiezel naar KEI heb ik samen met mijn man ook een winkel). In het gesprek bespraken we de doelgroep waar ik mee wil werken. Ik zette mijn gedachten uiteen en hij gaf mij een paar goede tips. Het gesprek liet me echter niet los. Er viel meer uit dit gesprek te halen. 

Een paar dagen later was alles mij ineens glashelder: de mensen en bedrijven waar ik nu mee werk, daar word ik heel blij van. Zij behoren alleen geen van alle tot die doelgroep die ik met die man besproken had. De doelgroep die ik communiceer is niet de doelgroep die bij mij past. Of misschien beter gezegd, ik vind van mezelf dat deze doelgroep bij mij moet passen, maar eigenlijk doet hij dat niet. In ieder geval niet helemaal. Bij deze conclusie viel er bijna een soort last van mijn schouders. Het was net of ik eindelijk eerlijk was tegen mezelf. 

Op hetzelfde moment realiseerde ik mezelf dat deze conclusie nogal wat inhoud. Buiten dat ik heel praktisch teksten op mijn website moet aanpassen en dat ik het eigenlijk heel spannend vind om deze keuze te maken, geeft het me heel veel handvatten om mezelf beter op de kaart te zetten. Ineens zie ik kansen die ik daarvoor niet zag. 

Ondernemer of ondernemend zijn, is openstaan voor veranderingen en onverwachte wendingen. Mijn gele draad is weer helder en ‘deze ondernemer’ kan de volgende stap zetten. 

Nu vraag je jezelf misschien af hoe mijn doelgroep er dan uit ziet. En ondanks dat ik het best ongemakkelijk vind om dit op te schrijven (want tja zodra het de wereld in is, is het waar), vertel ik je dat met alle liefde:

Mijn doelgroep bestaat uit gepassioneerde ondernemers en ondernemende mensen die klaar zijn voor een volgende stap en vanuit hun kracht willen groeien. 

Zo dat is eruit! Ben jij zo’n gepassioneerde ondernemer of ondernemend mens of zit jij in een team met dit soort mensen? Dan wil ik heel graag met jou aan de slag! Samen zorgen we ervoor dat jij klaar bent voor de volgende stap. 

info@vankiezelnaarkei.nl 



Mijn oma's geluksmomentje

23 oktober 2019 - De eerste noten van Vera Lynn klinken door de ruimte. Ik kijk opzij en mijn oma lacht. Vorige keer dat ik haar zag, herkende ze me niet en was ze heel zwaarmoedig. Ze praatte niet en staarde voor zich uit. Er was geen enkel contact mogelijk. Mijn oma van 98, die vandaag een ‘goede’ dag heeft. Ze herkende mij en op de foto zelfs mijn man, heel even maar en toen was ze het weer vergeten. 

Tijdens het optreden van drie dames, voor de mensen die wonen in het tehuis waar ook mijn oma woont, klapt mijn oma af en toe mee. Ze sjanst wat met een verpleger, die haar blik beantwoordt met een paar knipogen. Oma vindt het prachtig. Ze geniet van het chocolaatje wat ik haar geef en vertelt vanuit haar rolstoel trots dat ze heel hard in de tuin heeft gewerkt en dat het haar laatste werkdag is. 

Als mijn vader aangelopen komt met een bakje thee, straalt ze. Als de vrouw van mijn vader mee neuriet op de muziek, streelt ze haar liefdevol over de arm. Mijn oma, ze weet misschien niet meer wat ze in haar vorige zin gezegd heeft, maar op dit moment is ze gelukkig. 

Na het bezoek aan mijn oma stop ik bij de supermarkt voor een kleine boodschap. De dame achter de kassa, voelt zich duidelijk minder gelukkig op dit moment. Dat wat ze zegt tegen de klanten komt niet verder dan: hoi, koopzegels, spaarzegels, bonnetje, doei. Dit zijn letterlijk de enige woorden die ze gebruikte. 

Eerst werd ik er een balorig van en wilde ik eigenlijk met een willekeurig ander woord antwoorden, maar ik deed het niet. Waarom? Omdat ik ineens heel veel vragen had: is deze kassadame wel blij met wat ze doet? Zou ze liever heel ander werk hebben? Of is ze met haar gedachten gewoon heel even ergens anders? Misschien denkt ze wel aan wat ze vanavond zelf gaat eten, aan haar vriend of aan die nieuwe schoenen die ze graag wil kopen. 

Ik hoop in ieder geval dat ze vandaag ook heel veel van die kleine geluksmomentjes ervaart, net als mijn oma. Ik hoop dat ze is waar ze wil zijn en als dat niet zo is, dat ze dan na zat te denken over wat ze wel wil doen en hoe ze dat gaat bereiken. 

Ik ben vandaag precies waar ik wil zijn: ik heb heel hard gewerkt, ik heb genoten van mijn oma, ik heb stiekem gelachen om de kassamevrouw, heb heel hard geknuffeld met mijn lieve man en ben nu onderweg naar een mooi avontuur. Precies goed! Ik heb heel veel kleine geluksmomentjes vandaag. 

En hoe zit dat bij jou? Heb jij ook veel geluksmomentjes? Ben je ook waar je wilt zijn? 
Of kun je misschien een beetje hulp gebruiken? Ik denk graag met je mee, mail me snel: info@vankiezelnaarkei.nl

3338c383-b185-4be8-bc20-41587510d0fa.jpg
Kippenhok? Powervrouwen bedoel je!

16 oktober 2019 - Onlangs was ik met een vriendin bij de film Sold. Een heel aangrijpende en heftige film die gaat over hoe een jong meisje door haar vader wordt verkocht om vervolgens terecht te komen in de prostitutie. Geen luchtige filmavond dus, maar wel een verhaal wat het verdiend om gehoord te worden. 

Na de film kletsten we nog een hele tijd na met andere vrouwen die de film ook hadden gezien. We spraken over allerlei onderwerpen die het thema van de film raakten. Zo kwamen we op een onderwerp waar ik altijd op ‘aan’ ga: empowerment van vrouwen. 

Er is zo veel ellende in de wereld. Een man zei daarover ooit tegen mij dat als vrouwen op zouden staan en hun stem zouden durven laten horen, veel van deze ellende opgelost zou kunnen worden. En waarom gebeurd dat dan niet? 

Ik denk dat een hele grote reden is, dat wij vaak helemaal niet geloven dat we die kracht hebben. Als we iets bereiken, dan zijn we daar veel te bescheiden over. Als we iets graag willen, dan gebruiken we tig verkleinwoorden om het vooral maar niet te groot te maken. Want tja, zo geweldig zijn we helemaal niet en er zijn heel veel mensen die beter zijn. 

Als een groep mannen iets bereikt waar ze trots op mogen zijn, dan zijn ze niet te beroerd om dat gewoon te zeggen, aan iedereen die dat wil horen. En terecht! Bereikt een groep vrouwen iets dergelijks, dan gaan ze zich er bijna voor verontschuldigen. Roep het vooral niet te hard, want zo veel eer verdient het niet. 

Mooi voorbeeld vind ik ook de discussie die gevoerd wordt over het nieuwe tv programma van Linda de Mol en Merel Westerik, Ladies Night. Ik denk dat het een geweldig programma wordt van, voor en door vrouwen die interessante actualiteiten met elkaar bespreken. Is volgens mij behoefte aan tussen al dat mannengeweld op tv. 

Dan wordt er serieus de vraag gesteld of ze niet bang zijn dat het niet aanslaat want als vrouwen met elkaar discussiëren is het al snel een kippenhok en dan haken mannen af… Maar echt, bij VI is het zeker geen kippenhok? Daarnaast is dit programma bedoelt voor vrouwen, welk deel van de beschrijving die doelgroep heb je niet begrepen?

Ik denk dat Linda en Merel twee vrouwen zijn die juist laten zien wat een vrouw kan bereiken als ze in haar kracht gaat staan. Ze laten zien dat je niet bang moet zijn om te geloven in jezelf en jammer dat sommige mensen dat dan een beetje lastig vinden. Ik geloof volledig dat wij vrouwen veel meer zouden kunnen bereiken als we zouden geloven in onze eigen kracht. 

Durf jij luid en duidelijk te zeggen waar je goed in bent en/of waar je voor staat? Of beperk je jezelf hier in en laat je daardoor ook wel eens kansen aan je neus voorbij gaan?

Ik ben ervan overtuigd dat wij samen ervoor kunnen zorgen dat jij in je kracht gaat staan om zo de wereld te laten zien wat voor KEI jij bent. 

Mail me snel en we gaan aan de slag info@vankiezelnaarkei.nl

Lunchtijd

10 oktober 2019 - ‘Heb je heel toevallig tijd om mee te gaan lunchen?’, met deze vraag belde een vriendin mij deze week op. Ik vind het vaak makkelijker om spontaan wat af te spreken dan om het weken vooraf te plannen en lunchen moet je toch. Daarnaast is nee zeggen ook niet mijn sterkste punt…

Hoewel ik heel veel zin had om met deze vriendin wat af te spreken, zei ik: ‘ik ga heel verstandig zijn en nee zeggen.’. Ik had een hele drukke ochtend gehad en nog een berg werk liggen en daarnaast was er een online bijeenkomst waar ik bij wilde zijn. 

Een klein stemmetje in mijn hoofd zei dat ik deze altijd later kon terug kijken, maar een ander stemmetje zei dat ik verstandig moest zijn. 

Nadat ik meerdere keren herhaald had dat ik dus verstandig ging zijn, wat ik meer tegen mezelf zei dan tegen mijn vriendin want die snapte dat uiteraard meteen, praatten we nog wat over koetjes en kalfjes. 

 Ze vertelde mij dat ze deze dag eindelijk wat tijd voor zichzelf had en dat ze het daar eens lekker van ging nemen. Ze was in de stad, waar ze nu dus wegging omdat ik niet mee ging lunchen, en had net nieuwe schoenen gekocht. Thuis ging ze lekker een tijdschrift lezen. Gewoon omdat het kon. Een verstandig besluit concludeerden we allebei. 

 We waren helemaal in onze nopjes met onze verstandige keuzes, hoe verschillend ze ook waren. 

 Een paar uur later appte ze mij. Ze vertelde dat ze niet alleen gelezen had in haar tijdschrift, maar ook nog een klein tukje had gedaan. Het moet niet gekker worden!

Ik was helemaal enthousiast omdat ik enorm veel inspiratie en nieuwe inzichten op had gedaan tijdens mijn online bijeenkomst. 

 Beide hadden we verstandige keuzes gemaakt die ons heel veel hebben opgeleverd. We hadden ook heel andere keuzes kunnen maken. Zo had zij ook haar huishouden kunnen gaan doen of vanuit huis gaan werken. Ik had mijn werk aan de kant kunnen schuiven of niet bij die bijeenkomst inloggen. We hebben er echter voor gekozen om te doen wat voelde als het juiste, als wat we nodig hadden. ‘Nee zeggen’ leverde dus iets op.  

 En die lunch doen we binnenkort gewoon een keer over, want lunchen moet je toch. 

 Heb jij ook wel eens moeite met bepalen wat voor jou de juiste keuzes zijn? Of vind je het heel moeilijk om nee te zeggen? Mail me dan en samen gaan we kijken welke keuzes bij jou passen en hoe jij kunt kiezen voor jezelf. 

 info@vankiezelnaarkei.nl

IMG_2721.JPG