If live gives you lemons

18 februari 2020 - We hebben er maanden naar uit gekeken, wat zeg ik, jaren! Een hernieuwde kans op een bezoek aan de Sossusvallei in Namibië. Jaren geleden kwam het er niet van door allerlei nare omstandigheden. Ooit zouden we terugkomen om het nog een keer te proberen en die ooit was nu. 

Afgelopen zaterdagochtend zouden we om 5.55 uur vliegen van Kaapstad, waar we al bijna een week waren, vliegen naar Windhoek (de hoofdstad van Namibië). Zoals ik in een vorige blog al heb geschreven, ben ik niet het type ochtendmens. Om 4.15 uur op het vliegveld zijn, was dus een soort van opgave, maar alles voor de Sossus. 

Om 4.45 kwamen we tot de conclusie dat onze vlucht gecanceld was en voor het gemak ook maar onze hele boeking. Dus.... Na een paar diepe zuchten, een hele grote kop thee voor mij en koffie voor Niels, zetten we de schouders eronder en zijn we vluchten gaan zoeken. 

Al snel moesten we concluderen dat we het nooit zouden redden om op tijd in Namibië aan te komen, de camper op te halen en naar onze camping bij de Sossus te rijden. Plan B werd gemaakt. We zouden de 4x4 camper ophalen en dan overnachten onderweg naar Sossus. Niet ideaal, want die zonsopkomst in de Sossusvallei die zo geweldig schijnt te zijn konden we wel vergeten. Maar we konden de situatie niet veranderen, wel hoe we er mee om zouden gaan. 

We vlogen met een omweg naar Windhoek. Daar haalden we de auto op, wat makkelijker klinkt dan het was want dat duurde bij elkaar ook zo’n slordige 3 uur. We haalden boodschappen, met als tegenvaller dat de winkels op zaterdag na 13.00 uur geen alcohol en dus geen welverdiend wijntje, mochten verkopen. 
We reden daarna naar onze ‘s ochtends geboekte guesthouse, waar bleek dat de stroomkabel net was gebroken en er naast stroom dus ook geen restaurant was. De zeer gastvrije eigenaar zorgde er echter voor dat wij overgeplaatst werden naar een lokaal (lees zeer lokaal) guesthouse, waar we om 21.00 uur zonder eten, maar toch zeer tevreden in slaap vielen. 

Zeer tevreden? Ja, dat waren we echt! want dankzij de, wederom, zeer gastvrije eigenaresse proosten we met een cider op het feit dat we de dag erna eindelijk naar de Sossus zouden gaan. 

We zaten dan ook om 6.00 uur al weer in de auto en om 10.00 uur kwamen we aan. Na een snelle koffie reden we het park in. Daar werd duidelijk waarom we al deze jaren zo overtuigd waren van het feit dat we terug zouden gaan, want wat is het mooi! De kleuren, de grootsheid, de gemsbokken, de wandeling, het is allemaal geweldig. 

Nog vol van dit bezoek, reden we naar onze camping, die twee uur rijden van de Sossus ligt. Het was een hele lange dag geweest, maar wat was dit het waard. Natuurlijk kon ook deze rit niet zonder slag of stoot gaan, dat was te makkelijk. We reden halverwege een band helemaal aan flarden. Zoals Pippi Langkous zou zeggen: een band vervangen hebben we nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat we dat kunnen. Een uur later zaten we weer in de auto en nog een uur later eindelijk aan dat wijntje. 

‘If life gives you lemons, make lemonade’, is deze afgelopen dagen ons motto. Liters hebben we gemaakt, maar man wat smaakte hij goed! Wij wilden perse naar de Sossus en dus gingen we door, elke keer weer. Ik ben best trots op hoe we met alle tegenslagen om zijn gegaan. Opgeven was makkelijker geweest, maar dat was te makkelijk. 

Was jij doorgegaan om die Sossusvallei te bezoeken?
- Nee, ik had al lang opgegeven
- Nee, maar ik ook helemaal geen behoefte om de Sossus te bezoeken
- Ja, ik was er zeker naar toe gegaan

Heb jij ook wel eens last van die ‘lemons’ die op je pad komen en weet je even niet hoe je ‘lemonade’ moet maken? Samen zoeken we jouw perfecte recept!