Mijn gele draad

23 mei 2019 - Eén van de meest gestelde vragen aan mij: Waar haal je al die energie vandaan? 
Een vraag die vaak gevolgd wordt door 'loop je jezelf niet voorbij?'. 

Het antwoord is eigenlijk heel simpel: dit ben ik! 
Ik heb nou eenmaal veel energie en ik ben niet gemaakt om elke avond rustig een boekje op de bank te lezen. Geloof me, soms word ik echt wel eens moe van mezelf en zou ik willen dat ik rustig op mijn kont kon gaan zitten. Maar het resultaat is vaak dat ik daar alleen maar onrustig van word. 

Vaak genoeg heb ik mezelf afgevraagd waarom ik altijd bezig moet zijn, of al die mensen misschien gelijk hebben en ik mezelf wél voorbij loop. Ik werd er met momenten zelfs onzeker van en twijfelde of ik wel goed voor mezelf aan het zorgen was. 

Hoe heerlijk was het om tot de conclusie te komen dat ik ‘gewoon’ zo ben. Ik heb geen stress als ik het heel druk heb, ik geniet daar van, ik krijg daar vleugels van. Van 1 ding tegelijk word ik juist passief, dat geeft mij geen uitdaging. 

Het is menseigen om te beredeneren vanuit je eigen kaders. Pas je niet in zo’n kader, dan klopt er dus iets niet. Maar is dat ook zo? Nee dus, want ik heb mijn eigen kaders. Die zijn niet beter of slechter, ze zijn anders. 

Inmiddels heb ik mijn gele draad gevonden, weet ik weer wie ik ben en durf ik te vertrouwen op mijn eigen kaders. Hierdoor snap ik dat anderen mijn kaders soms afwijkend vinden. Nu ik ze zelf snap, kan ik ze ook uitleggen zonder het gevoel te hebben mezelf te moeten verdedigen. 

Vaak hoor ik om me heen dat mensen eigenlijk niet goed meer weten wie ze nou eigenlijk echt zijn. Het verschil tussen wat jouw kaders en die van een ander zijn, is dan moeilijk te bepalen. De gele draad is een beetje zoek. 

Hoe zit dat bij jou? Heb jij jouw gele draad nog helder?